İkinci Dünya Savaşı ve Ötesi
Slovak ve Çek çoğunluk ile ülkenin büyük Alman azınlığı arasında biriken gerilim, Hitler’in 1938’de Çekoslovakya’nın Almanca konuşan halkı için kendi kaderini tayin etme emrini vermesiyle zirveye ulaştı. Hitler’i yatıştırmak için Fransa ve İngiltere ülkenin sınır bölgelerinden vazgeçti. Mart 1939’da, Slovak milliyetçilerini geri çekilip neredeyse faşist, görünüşte bağımsız bir “Slovak Devleti” kurmaya ikna ettikten sonra, Hitler ülkenin geri kalanını “Bohemya Moravia’nın Koruyuculuğu”na veya Büyük Almanya’ya dönüştürdü. Altı uzun yıl süren şiddetli yönetim, Rus birliklerinin 1945 Mayıs’ında şehri serbest bırakmasından önce izledi.
1946 parlamento seçimlerinde Komünist Parti oyların neredeyse %40’ını aldı. Savaş öncesi komünist olmayan cumhurbaşkanı Edvard Beneš tekrar seçildi ve komünistlerin kıdemli lideri Klement Gottwald’dan bir koalisyon hükümeti kurmasını istedi. 1948’de çok sayıda komünist olmayan politikacı, onun politikalarını protesto etmek için istifa etti. Bu noktada Gottwald hükümeti destekçileriyle doldurdu. Çok sevilen komünist olmayan Dışişleri Bakanı Jan Masaryk’in (Tomas’ın oğlu) dışişleri bakanlığındaki ofisinin penceresinin altında ölü bulunmasından sonra, onun defenestrasyonun kurbanı olduğuna dair söylentiler yaygındı.
Gottwald yeni hükümdar olarak 5 yıllık bir ekonomik program belirledi, din adamlarını baskı altına aldı ve partisinin içindeki ve dışındaki rakiplerini ortadan kaldırdı; birçoğu öldürüldü ve 1000 kişi tutuklandı. Antonín Novotný altında gösteri denemeleri yapılırken, çiftçiler kolektiflere itildi.
1968 ‘Prag Baharı’ kısa sürdü. Bu, Alexander Dubček (Slovak) liderliğindeki komünistleri reforme ederek, sistemi değiştirmek ve ‘insan yüzlü’ bir sosyalist devlet yaratmak için bir çabaydı. Bu başarılı olmadı ve Ağustos ayı boyunca ülke üzerinde isyan çıkaran Sovyet tankları tarafından engellendi. Takip eden yirmi yıl boyunca, yeniden görevlendirilen katı komünistler iktidardaydı ve mağaza raflarını düşük kaliteli de olsa tüketici ürünleriyle paketleyerek nüfusa rüşvet verdiler. Aralarında oyun yazarı Václav Havel’in de bulunduğu birkaç muhalif, rutin zulüm ve tacize uğradı.
