Spacer po Zamku Praskim

Wśród wszystkich obiektów wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, które znajdują się w Pradze, jedynym charakterystycznym elementem miasta jest Zamek. Zamek, wznoszący się na wyniosłym gzymsie nad Małą Stroną, został założony w 880 r. przez księcia Bořivoja i jest – według Księgi Rekordów Guinnessa – największym na świecie.

Nie jest to zamek w tradycyjnym znaczeniu tego słowa, ale raczej ogromny kompleks (70 000 m²) zawierający setki budynków, w tym pałace, galerie, sklepy, muzea, ogrody i domy zakonne. Wita, która jest siedzibą arcybiskupa Pragi i miejscem spoczynku wielu królów, królowych i cesarzy rzymskich. Jeśli masz go pod ręką, spójrz na monetę o nominale 50 CZK – też tam jest.

Ze względu na różnorodność atrakcji trudno byłoby zrobić wszystko, co oferuje zamek, w ciągu tygodnia, a co dopiero w ciągu jednego dnia czy popołudnia. Ten spacer poprowadzi Cię przez wszystkie najważniejsze miejsca, a po drodze przytoczy kolejne, które być może zechcesz poznać bardziej szczegółowo.

Spacer rozpoczyna się przy bramie Zamku Praskiego. Tramwajem 22 do Pražský hrad lub Pohořelec.

Zakończenie: przy południowych ogrodach Zamku Praskiego.

Najbliższy przystanek metra: Malostranská.

Wymienione poniżej trasy można przejść samodzielnie (zwiedzanie z przewodnikiem) lub zorganizować profesjonalnego przewodnika anglojęzycznego. Przewodnik może nawet dostosować ten spacer do specjalnych potrzeb. Na przykład polecenie miejsca, w którym można zatrzymać się na obiad, rejs po rzece lub przejażdżkę tramwajem, jeśli zmęczy Cię chodzenie, itp. Przewodnik może odebrać Cię z hotelu lub możesz umówić się na spotkanie w dowolnym miejscu w mieście. W celu uzyskania oferty cenowej prosimy o przesłanie szczegółów pocztą elektroniczną.

1. Po wejściu do głównej bramy zamku, zwróconej w stronę Hradczanskiego Rynku, odwróć się i podziwiaj kamienne olbrzymy Ignacego Franciszka Platzera, które na szczycie tego wejścia z radością zadają śmierć swoim wrogom. Na tym pierwszym dziedzińcu można też zrobić sobie zdjęcie z jednym z ubranych na szaro strażników, którzy stoją po obu stronach bramy. Proszę się postarać, żeby ich rozśmieszyć, ale oni są jeszcze bardziej wytrzymali niż ci z Londynu. W minionych wiekach strażnicy ci mieli jeszcze mniej powodów do uśmiechu: płacono im jedynie za nocleg i opał.

2. Cechą wspólną tych strażników z londyńskimi jest to, że zmieniają się co godzinę. Ta skomplikowana ceremonia – wprowadzona przez byłego prezydenta Czech Václava Havla – jest zwykle nieco kłopotliwa dla turystów. Zaleca się, by stanąć po lewej stronie Bramy, gdzie będzie się miało lepszy widok na przebieg uroczystości i nie zostanie się przesuniętym na bok w miarę wychodzenia strażnika (w przeciwieństwie do tych mniej zorientowanych turystów po prawej stronie). Najlepszym momentem na obejrzenie zmiany warty jest południe, kiedy to odbywa się specjalny koncert muzyczny. Następnie przejdź do^{XVII-wiecznej} Bramy Macieja, zaprojektowanej przez Włocha Giovanniego Marię Filippiego i nazwanej na cześć Świętego Cesarza Rzymskiego (pod insygniami cesarskimi widnieje lista państw, którymi władał). Brama Macieja stała tu swobodnie przez 150 lat, gdy wokół niej wybudowano dobudówki Marii Teresy.

3. Przejdź przez bramę na drugi dziedziniec, w sercu którego znajduje się wspaniała kamienna fontanna, ukończona w 1686 r. Można spróbować usiąść na krawędzi, aby oprzeć stopy lub pstryknąć fotkę, ale należy uważać na pedantyczny personel, który co kilka minut spycha z niej turystów. W pobliżu fontanny znajduje się jedna ze studni zamkowych, z misterną barokową pokrywą z kutego żelaza. Niegdyś wierzono, że wody w zamku strzeże wodny duch Pakit. Jeśli lubisz wodne duchy, warto wybrać się do Opery Państwowej, która często wystawia utwory Antonina Dvořáka. Rusałka– opowieść o córce wodnego goblina, która zakochuje się w ludzkim księciu. Otaczające nas tutaj fasady, podobnie jak na poprzednim dziedzińcu, zostały zmodyfikowane przez austriackiego architekta Nicolò Pacassiego. To właśnie Picassi nadzorował znaczną część odbudowy zamku po tym, jak został on poważnie uszkodzony podczas pruskiego oblężenia i zajęcia w 1757 r. W skrzydle północnym mieści się praska galeria obrazów i Sala Hiszpańska, w której podobno cesarz Leopold I miał kiedyś wraz z dziećmi urządzić polowanie i zabić dzikiego kota.

4. Dobra wiadomość jest taka, że większość atrakcji zewnętrznych Zamku jest bezpłatna. Jednak w wielu wnętrzach – także w Golden Lane– obowiązuje opłata w wysokości 250 CZK. Droższy bilet obejmuje również galerie sztuki, ale ten konkretny spacer można odbyć na tańszym bilecie.

5. Kompleks zamkowy oferuje wiele atrakcji dla tych, którzy lubią wędrować. Jeśli należysz do tej grupy, przejście po lewej stronie drugiego dziedzińca zaprowadzi Cię przez most Prašný i do północnych Ogrodów Królewskich, w których znajdują się wspaniałe fontanny. Domy letniskowe obecnie przekształcone w galerie sztuki. Spacer po kompleksie zamkowym kontynuujemy wschodnim przejściem z drugiego dziedzińca, które doprowadzi nas do drzwi najbardziej prestiżowej budowli zamku – katedry św.

6. Katedra rzymskokatolicka, założona w 1344 r., a następnie przebudowana przez Józefa Krannera w połowie XIX w., jest wspaniałym przykładem architektury gotyckiej i trzecią budowlą sakralną wzniesioną w tym miejscu. Wcześniej, w 925 r., powstała romańska rotunda, a po niej znacznie większa bazylika księcia Spytihněva II.

Przez wieki św. Wita był miejscem koronacji i pochówku królów czeskich. Wacława (znanego z kolęd) oraz Jana Nepomucena, który został utopiony w Wełtawie na polecenie Wacława. Sam św. Wita jest patronem Czech, nie mówiąc już o aktorach, komediantach, tancerzach i epileptykach.

We wnętrzu katedry znajdują się zapierające dech w piersiach okna, zwłaszcza te w nawie północnej, namalowane przez Alfonsa Muchę, oraz Okno Różane Frantiska Kyseli, przedstawiające sceny z biblijnej historii stworzenia.

7. Gdy św. Wita już Cię olśni, przejdź na trzeci dziedziniec, na którym, jak się uważa, stał kamienny tron książąt czeskich. Dziś jego centralnymi punktami są pomnik Josefa Plečnika poświęcony poległym w I wojnie światowej oraz żelazna rzeźba przedstawiająca św. Jerzego pokonującego smoka. Został on odlany w 1373 r. i jest najstarszym wolnostojącym posągiem w Czechach znajdującym się na wolnym powietrzu. Dziedziniec jest także najlepszym miejscem do wypatrywania gargulców – wśród tych, które wyrastają na dachu katedry, można dostrzec smoki, skorpiony i muzykantów.

8. Naprzeciwko katedry, po wschodniej stronie dziedzińca, znajduje się Stary Pałac Królewski, założony w^IX wieku. Od tego czasu przeszła ona niezliczone renowacje pod patronatem wielu cesarzy. Wyróżniającą się cechą pałacu jest Sala Władysławowska, w której odbywały się różnego rodzaju uroczystości, takie jak bale, targi i uczty. W czasie II wojny światowej w Sali ukryto bezcenne czeskie klejnoty koronne, aby uchronić je przed bombardowaniami. Mówi się, że każdy fałszywy król, który założy koronę św. Wacława, umrze w ciągu roku. Mit ten stał się jeszcze bardziej popularny po tym, jak nazistowski protektor Reinhard Heydrich podobno tak właśnie postąpił i został wkrótce zamordowany przez czeskich spadochroniarzy. Niedawno w tym kraju leżał Václav Havel. Schody Jeźdźców Sali zostały tak nazwane, ponieważ rycerze mogli wchodzić do Sali, nie zsiadając ze swoich rumaków.

9. Wychodząc tymi schodami na plac św. Jerzego, należy stanąć twarzą w twarz z bazyliką św. Jerzego, uważaną za drugi najstarszy kościół w Pradze. Jeśli trudno w to uwierzyć, barokowa fasada budynku sprawia, że jego mroczne romańskie wnętrze świadczy o znacznie dłuższej historii. Oprócz stałych wystaw sztuki w bazylice odbywają się także regularne koncerty muzyczne, a jej doskonała akustyka gwarantuje wspaniałe występy – warto się na nie wybrać, jeśli się uda.

10. Po prawej stronie znajduje się Pałac Rosenbergów, w którym mieszkały niezamożne, niezamężne szlachcianki. Zanim dotrzesz do Pałacu Lobkowiczów (jedynego prywatnego budynku w kompleksie Zamku Praskiego), który pojawi się po prawej stronie, skręć w lewo, aby dojść do Złotej uliczki.

11. Ten kolorowy rząd miniaturowych domków został zbudowany pod koniec^XVI wieku w stylu architektonicznym znanym jako manieryzm. Wchodząc na Złotą Uliczkę, przed nami wznosi się Biała Wieża, która służyła jako więzienie dla szlachciców, m.in. dla Kateryny Bechynowej z Łażan, która w 1534 r. zgniła tu po zamordowaniu 14 osób. Kolejny loch, Wieża Dalibora, znajduje się na drugim końcu alei. Chociaż Golden Lane została nieco zepsuta przez liczne sklepy z pamiątkami, które ją obecnie zaśmiecają, każdy dom jest fascynujący sam w sobie. W niebieskim domu pod numerem 22 mieszkał przez pewien czas Franz Kafka, a pod numerem 14 – prorokini Madame de Thebes, którą gestapo zabiło za przepowiadanie nazizmu. W 1831 r. w jednym z tych domów doszło do wybuchu, po którym strażacy znaleźli ciało starszego mężczyzny trzymającego w ręku bryłkę czystego złota. Niektórzy uważają, że odkrył tajemnicę alchemii i z nią umarł.

12. Z Wieży Dalibora można dojść do domu i dziedzińca Najwyższego Burgrabiego (stanowisko to było najwyższe, niższe od królewskiego). Można tu zatrzymać się na piwo lub kawę, a także powrócić do czasów dzieciństwa w dobrze wyposażonym muzeum zabawek, które jest szczególnie dumne ze swojej kolekcji lalek Barbie. Najdziwniejszą ciekawostką dziedzińca jest posąg chłopca, którego penisem młodsi turyści chętnie pocierają na szczęście. Wychodząc z dziedzińca przez główną bramę, skręć w lewo, by zejść w dół do wschodniej bramy zamku. Bezpośrednio na zewnątrz znajduje się kolejny wspaniały punkt widokowy (tym razem wyposażony w teleskopy). Gdy tylko będziesz gotowy, idź dalej schodami, które zaprowadzą Cię do stacji tramwajowej i stacji metra Malostranská. Jeśli jednak odwiedzasz zamek o tej porze roku, kiedy pogoda jest bardziej sprzyjająca, możesz skręcić i przejść przez małe wejście prowadzące do Południowych Ogrodów Zamkowych.

13. Ten niewielki, ale pełen przepychu ogród tarasowy może poszczycić się okrągłym pawilonem, barokową fontanną, dwoma obeliskami i olbrzymią misą, nie wspominając o licznych widokach na starożytne dachy Malej Strany i na Wełtawę. Chociaż początki ogrodu sięgają^XVI wieku, jego obecna postać została zaprojektowana przez architekta Plečnika w latach dwudziestych XX wieku. Codziennie o godzinie 10.00 otwarcie Ogrodu zwiastują hejnaliści Straży Zamkowej, którzy grają z Pawilonu Muzycznego Hartig. Możesz iść dalej do zachodniego wejścia do Ogrodu, co pozwoli Ci wrócić do punktu wyjścia, czyli do Hradczańskiego Zamku, lub cofnąć się do wschodniej bramy wejściowej. Zejdź po długich kamiennych schodach na ulicę Klárov i skręć w prawo. Przejdź obok stacji metra Malostranská i przez most Mánesa, a znajdziesz się w Rudolfinum.