Spacer po Malej Stranie
Po angielsku Malá Strana jest tłumaczona jako “Mniejsze Miasto”, ale nie dajcie się zwieść – Malá Strana jest jedną z największych atrakcji Pragi.
Założone w 1257 r. jako miasto, szybko się rozrosło za panowania Karola IV, który rozbudował je i zbudował nowoczesne fortyfikacje. W16. W tym czasie osiedliło się tu wielu szlacheckich mieszkańców, a w okolicy powstało wiele wspaniałych barokowych kościołów, z których najważniejszym jest spektakularny kościół św. Mikołaja, zbudowany przez trzy pokolenia rodziny Dientzenhoferów.
Kiedy w XVII wieku centrum władzy politycznej przeniosło się do Wiednia, szlachta opuściła miasto, a okolica stała się własnością miejscowych rzemieślników i biedoty. Było to jednak błogosławieństwo w ukryciu, ponieważ boom budowlany XIX i XX wieku ominął go, pozwalając mu zachować historyczny charakter przez wieki. Dziś Malá Strana, z oceanem dachów pokrytych czerwoną dachówką, brukowanymi uliczkami, luksusowymi pałacami królewskimi i wspaniałymi zabytkowymi kościołami, nad którymi góruje wspaniały Zamek Praski, jest jedną z najbardziej malowniczych dzielnic stolicy Czech… i ma wiele do zaoferowania turystom.
Długość
Ok. 2 km (1,25 mil). Spacer, nie licząc atrakcji wewnątrz budynku, zajmuje około 90 minut.
Punkt początkowy
Punkt widokowy na zamek. Dojazd: Linia A do stacji metra Malostranská, następnie tramwajem 22 do Pražský hrad lub Pohořelec i pieszo do punktu widokowego. Zakończysz zwiedzanie przy Moście Karola.
Miejsca postoju
W całej okolicy można znaleźć świetne kawiarnie i restauracje oferujące lekki poczęstunek, ale najwięcej jest ich wokół Malostranské náměstí i wzdłuż ulicy Nerudova.
Wymienione poniżej trasy można przejść samodzielnie (zwiedzanie z przewodnikiem) lub zorganizować profesjonalnego przewodnika anglojęzycznego. Przewodnik może nawet dostosować ten spacer do specjalnych potrzeb. Na przykład polecenie miejsca, w którym można zatrzymać się na obiad, rejs po rzece lub przejażdżkę tramwajem, jeśli zmęczyłeś się chodzeniem, itp. Przewodnik może odebrać Cię z hotelu lub możesz umówić się na spotkanie w dowolnym miejscu w mieście. W celu uzyskania oferty cenowej prosimy o przesłanie szczegółów pocztą elektroniczną.
1. Punkt widokowy Zamku Praskiego. Zwiedzanie rozpoczyna się na południe (po prawej stronie) od głównej bramy Zamku Praskiego, z której roztacza się jeden z najpiękniejszych widoków w mieście. Mikołaja, piękną iglicę kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej i kaskadę pięknych rezydencji z czerwonymi dachami, a także dalej, nad Wełtawę, aby zobaczyć Stare Miasto, Nowe Miasto i wiele innych.
Na horyzoncie warto zwrócić uwagę na takie widoki jak Wieża telewizyjna w Žižkovie (wysoka, przypominająca igłę wieża, zbudowana w latach 80. ubiegłego wieku, którą – jak mogą zauważyć osoby o wyjątkowym wzroku – zdobi obecnie seria czołgających się, pozbawionych twarzy dzieci, wykonanych przez artystę żartownisia Davida Černego), Vyšehrad (historyczna katedra i fortyfikacja, która powstała przed Zamkiem Praskim), Baszta Prochowa (spektakularna gotycka budowla, która była kiedyś główną bramą do średniowiecznych murów obronnych) i wiele innych. Można też przekonać się, dlaczego stolica Czech jest często nazywana “miastem tysiąca wież”.
2. Ke Hradu do Nerudova. Z punktu widokowego Zamku Praskiego należy udać się krótką, brukowaną ulicą Ke Hradu – na dole dużych schodów należy skręcić w lewo i wyjść na tętniącą życiem ulicę turystyczną Nerudovą. Ulica ta, nazwana tak na cześć słynnego XIX-wiecznego poety i dziennikarza Jana Nerudy, który napisał popularny zbiór opowiadań zatytułowany (w języku angielskim) “The Lesser Town Tales”, była w swoim czasie świadkiem dziesiątków wielkich, królewskich procesji, w których uczestniczyli wszyscy, od królów czeskich, przez cesarzy rzymskich, po przywódców komunistycznych, zmierzających na Nerudovą w drodze do Zamku Praskiego.
Pierwszą rzeczą, którą zobaczysz po wyjściu na ulicę, jest duża tablica upamiętniająca jeden z najciemniejszych incydentów w mieście. W 1948 r. wielu studentów przemaszerowało ulicą w proteście przeciwko nowemu reżimowi komunistycznemu. Spotkali się z solidnym murem uzbrojonej policji, która natychmiast zaczęła ich atakować i bić – był to tragiczny zwiastun 40 lat ucisku, które ich czekały. To niepokojące wprowadzenie na przyjemną ulicę, ale jednocześnie ważne przypomnienie o trwającej walce o wolność i o tym, jak bardzo Praga zmieniła się od czasu aksamitnej rewolucji.
3. Dalej w dół Nerudova. Idąc dalej ulicą, zauważysz, że Nerudova może poszczycić się atrakcyjnym zestawem małych, starych domów mieszczańskich, które są teraz w większości zajęte przez osobliwe sklepy z pamiątkami i przytulne restauracje – ale przyjrzyj się im bliżej. Zauważysz też, że żaden z domów nie ma numerów. Numeracja domów jest w Pradze nowością od niedawna – wprowadzono ją dopiero w 1770 r., a przed numerami domów nad drzwiami głównymi wyróżniano te budynki. Spacerując tym starym chodnikiem, można zauważyć nad drzwiami wiele ciekawych symboli odpowiadających nazwom budynków.
Na przykład pod numerem 47 znajduje się fryz z dwoma dość zrzędliwie wyglądającymi słońcami… i jest on znany, jak można się domyślić, jako “Dom Dwóch Słońc”. Tak się składa, że to właśnie tam przez większość życia mieszkał Jan Neruda, dopóki nie przeniósł się kilka drzwi dalej, do Domu Trzech Czarnych Orłów. Idąc dalej ulicą Nerudovą, można natknąć się na wiele innych imponujących zabytkowych domów: Dom Czerwonego Lwa (nr 41), przedstawiający czerwonego lwa trzymającego w łapie złoty puchar, w którym mieszkał malarz kościelny Petr Brandl; Dom Złotego Lwa (nr 32), w którym obecnie znajduje się wystawa historycznych aptek; Dom Trzech Skrzypiec (nr 12), w którym mieszkały trzy rodziny lutników. A jest ich więcej… Sprawdź, czy uda Ci się dostrzec domki Łabędzia Białego (nr 49), Homara Zielonego (nr 43), Złotej Podkowy (nr 34) i Orła Czerwonego (nr 6).
W dolnej części ulicy znajduje się szereg budynków zaprojektowanych przez słynnego XVIII-wiecznego włoskiego architekta Giovanniego Santiniego. Szczególnie warto zwrócić uwagę na Pałac Hohensteinów w Thun (nr 20), którego drzwi strzegą groźne orły, oraz Pałac Morzin (nr 5), w którym można zobaczyć parę Maurów niosących na plecach balkon. Obecnie są to odpowiednio ambasady Włoch i Rumunii.
4. Malostranské Náměstí – Górny Rynek. Gdy dojdziesz do końca ulicy Nerudova, zobaczysz, że ulica otwiera się w górnej części dużego placu: Malostranské Náměstí. Plac jest zdominowany – i podzielony – przez niezbyt okazały kościół św. Główną atrakcją górnego placu, oprócz pięknych teatrów i interesujących muzeów, jest wielka kolumna morowa przed wejściem do kościoła.
A ta kolumna jest wyjątkowa z dwóch powodów. Po pierwsze, nie jest to – jak można by się spodziewać – pomnik ku czci tych, którzy zginęli w czasie zarazy, ale raczej przesłanie dziękczynne dla tych, którzy przeżyli epidemię. Po drugie, w górnej części posągu nie znajduje się Matka Boska, co jest typowe dla tego typu kolumn, lecz figury Trójcy Świętej. Jest to bezpośrednie przesłanie do Boga.
Teraz spójrz za siebie, a zobaczysz wspaniały niebiesko-kremowy budynek zwany Pałacem Lichtensteinów (nr 13). Jest to bardzo ważne miejsce w historii stolicy Czech, ponieważ był to niegdyś dom Karola I, księcia Lichtensteinu. Książę, znany również jako “Krwawy Lichtenstein”, został skazany na śmierć przez 27 husyckich wodzów w bitwie pod Białą Górą. Być może widzieliście już 27 białych krzyży na Rynku Staromiejskim, które oznaczają miejsce, gdzie zostali zabici, ale to właśnie tutaj zostali skazani – i jest to zaznaczone 27 żeliwnymi głowami zamontowanymi na rzędzie słupów przed domem. OdXVII wieku budynek był wykorzystywany do różnych celów – od poczty po koszary wojskowe – ale obecnie mieści się w nim szkoła muzyczna Academy of Performing Arts, co sprawia, że jest to idealne miejsce na tanie oglądanie doskonałych koncertów muzyki klasycznej!
5. Kościół św. Mikołaja. Z górnego placu jest tylko jedno logiczne miejsce, do którego można się udać… do kościoła św. Wita. Kościół został zbudowany po klęsce husytów w bitwie na Białej Górze (1620 r.) i jest prawdziwym arcydziełem baroku, stanowiącym doskonały kontrapunkt dla górującej nad nim gotyckiej katedry św. Nawa główna kościoła została zbudowana w latach 1703-1711 przez Krzštofa Dientzenhofera, kopułę dobudował 25 lat później jego syn Kilián Ignác Dientzenhofer, a dzwonnicę w latach 50. XVIII w. zięć Kiliána, Anselmo Lurago. Tak więc ten wspaniały budynek był w istocie projektem rodzinnym. Za dodatkową opłatą warto wejść na dzwonnicę Lurago, skąd roztacza się wspaniały widok na Pragę, a także obejrzeć fascynującą wystawę o tym, jak w czasach komunizmu policja wykorzystywała wieżę do szpiegowania “elementów wywrotowych” i zagranicznych ambasad.
Ale wróćmy do nawy głównej. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy po wejściu do kościoła św. Mikołaja, jest ogromny fresk na suficie: przedstawia on życie (zgadliście!) św. Mikołaja i jest uważany za jedno z największych malowideł in situ w całej Europie. Nie mniej imponujące jest także wnętrze świątyni, w którym znajduje się niesamowita kolekcja posągów, fresków i ołtarzy bocznych, ociekających złotem i metalami szlachetnymi. Można również wyjść na balkon, aby spojrzeć na to miejsce z nowej perspektywy.
Jednym z najważniejszych powodów sławy kościoła jest to, że Wolfgang Amadeusz Mozart uwielbiał grać na organach – po jego śmierci tłumy mieszkańców zebrały się tu na zaimprowizowaną mszę żałobną, dlatego w letnie wieczory w kościele często odbywają się recitale Mozarta. Jeśli ktoś ma jeszcze wolny wieczór w Pradze, to te są zawsze wyjątkowe.
6. Malostranské Náměstí – Dolny Rynek. Po wyjściu z kościoła należy skręcić w lewo i pójść boczną uliczką (ozdobioną rzędami znakomitych kawiarni i restauracji pod kolumnadą, które są idealnym miejscem na lunch), a wyjdzie się na “dolny plac” Malostranské Náměstí. Znajduje się tu niezwykła mieszanka architektury renesansowej i barokowej – można za to podziękować dwóm niszczycielskim pożarom wXVI wieku – to zestawienie jest najbardziej widoczne, gdy spojrzy się na kontrastujące ze sobą style domów nr 22 i 23. Znajdziesz tu także pojedyncze budynki łączące oba style architektoniczne. Na szczególną uwagę zasługuje budynek stojący na rogu ulicy Tomášská (Tomášská nr 1), który ma majestatyczne renesansowe łuki, okna i sgraffito, ale zwieńczony jest wyraźnie barokowym frontonem.
7. Św. Tomasza i św. Józefa. Jeśli przejdziesz przez linie tramwajowe na placu i wyjdziesz z niego na wschód, na ulicę Letenská, miniesz dwa najpiękniejsze, mniej znane praskie kościoły. Najpierw, niemal natychmiast, natkniesz się na małą uliczkę po lewej stronie, która prowadzi do kościoła św. Założony przez pustelników augustiańskich w 1285 r., przez wiele lat stanowił część dużego kompleksu klasztornego (z browarem włącznie!), zanim w latach 20. XVIII w. klan Dientzenhoferów dokonał w nim gruntownej przebudowy w stylu barokowym. Obecnie mieści się tu jeden z najbardziej imponujących chórów w mieście, a także kopie dwóch obrazów Rubensa, które znajdują się po obu stronach głównego ołtarza (na wypadek, gdybyście nie mogli wybrać się do Galerii Narodowej, aby zobaczyć oryginały).
Następnie, kilka kroków dalej w dół ulicy Letenská, w prawo odchodzi kolejna boczna uliczka (Josefská), która prowadzi do kościoła św. Wysoka i bogato zdobiona fasada, łącząca elementy holenderskie i włoskie, dorównuje pięknemu wnętrzu z białego marmuru, ze złotymi ołtarzami bocznymi i wysokimi filarami.
8. Ogrody i Pałac Wallensteina. Idź dalej ulicą Letenská – bardzo ostrożnie, ponieważ chodniki są wąskie, a samochody i tramwaje, które walczą o miejsce, nie zwalniają dla pieszych – i wkrótce znajdziesz się przed dość nijakim wejściem do niezwykłych Ogrodów Wallensteina. I o ile nie jesteś tam zimą, możesz je otworzyć, aby wejść do jednego z najbardziej majestatycznych i ukrytych parków miejskich w Europie.
W tych XVII-wiecznych formalnych ogrodach, stworzonych przez dowódcę wojskowego Albrechta z Wallensteinu, jest wszystko, czego można zapragnąć: zadbane trawniki, rzeźbione drzewa, ozdobne fontanny, mury grot… a nawet duża woliera (będąca domem dla wspaniałej kolekcji sów). Znajdują się tu również dość szczególne rzeźby. Jest to jednak kopia wersji oryginalnej, skradzionej przez Szwedów w 1648 r. (kiedy niedawno Czesi oficjalnie poprosili Szwecję o jej zwrot, ta roześmiała się i odmówiła). W zachodniej części ogrodów dominuje ogromna, trójskrzydłowa sala terrena, w której latem odbywają się koncerty… i która stanowi wejście do samego pałacu.
Podobnie jak cała Malá Strana, kompleks pałacowy Wallensteinów jest prawdziwą mieszanką renesansowych i barokowych stylów architektonicznych. Jest też ogromny – Abrecht wyburzył 23 domy, aby zrobić miejsce dla swojego projektu, który chciał dorównać Zamkowi Praskiemu, a do zaprojektowania i wybudowania domu zatrudnił najlepszych włoskich architektów. Następnie, mimo braku stałych mieszkańców, zatrudnił 700 pracowników do jej prowadzenia! Obecnie pałac jest lepiej wykorzystywany – mieszczą się w nim biura administracyjne czeskiego parlamentu.
9. Muzeum Kafki. Po zakończeniu zwiedzania Pałacu Wallensteina wyjdź z ogrodów tą samą drogą, którą wszedłeś, i kontynuuj wędrówkę wzdłuż ulicy Letenská, aż dojdziesz do skrzyżowania. Tu skręć w prawo na U Ležického Semináře, a gdy ulica się rozwidli, skręć w lewo na Cihelná. W ten sposób dotrzesz do wspaniałego Muzeum Kafki.
Prawdopodobnie najsłynniejszy czeski literat, Franz Kafka, urodził się w 1883 r. w domu tuż przy praskim Rynku Staromiejskim i mieszkał w mieście przez większość swojego życia – nic więc dziwnego, że znajduje się tu muzeum poświęcone jego życiu i twórczości. Zaskakujące jest to, że został on otwarty dopiero w 2005 roku.
W muzeum można obejrzeć wiele interesujących eksponatów związanych z Kafką, w tym kilka pierwszych wydań jego książek, mnóstwo notatek i rękopisów, wiele przedmiotów osobistych (w tym listy, dzienniki, fotografie i rysunki) oraz dziwne eksponaty audiowizualne. W rzeczywistości jednak wiele osób nie przychodzi tu wcale dla Kafki – przychodzą, by zobaczyć absurdalną rzeźbę Davida Černego na dziedzińcu. W momencie otwarcia muzeum artysta (znany również z rzeźby raczkujących dzieci na wieży telewizyjnej w Žižkovie oraz pastiszu umierającego konia w Palácu Lucerna) zainstalował rzeźbę przedstawiającą dwóch mężczyzn radośnie sikających do fontanny w kształcie Republiki Czeskiej. Dlaczego? Rozejrzyj się, a na pewno znajdziesz numer telefonu komórkowego…. wyślij do niego SMS-a z wiadomością, a rzeźby napiszą ją dla Ciebie “moczem”.
10. Od Muzeum Kafki do Mostu Karola. Po godzinach spędzonych na zabawie z fontanną wyjdź z dziedzińca Muzeum Kafki i skręć z powrotem w lewo, w ulicę U Ležického Semináře. Idąc dalej, zwróćcie uwagę na Shakespeare a Synové (nr 10), jedną z najlepszych księgarni anglojęzycznych w Pradze – idealne miejsce, by kupić wszystko, od podręcznego przewodnika po najnowszym Mills & Boon! Gdy dojdziesz do końca ulicy, znajdziesz się na rozwidleniu dróg, przed którym znajduje się Most Karola. Niestety, to już koniec wycieczki.
Stąd masz tak naprawdę trzy możliwości: skręcić w lewo w ulicę Na Kampě i przejść pod Mostem Karola, co zaprowadzi Cię do punktu startowego “Spaceru nad rzeką”; wejść schodami na most i rozpocząć “Spacer od Mostu Karola do Rynku Starego Miasta”; lub wrócić wzdłuż Ležického Semináře do Malostranske Náměstí, gdzie można wsiąść do metra lub tramwaju i dojechać do dowolnego miejsca w mieście.
Niezależnie od tego, co postanowisz zrobić, mamy nadzieję, że podobała Ci się ta krótka piesza wycieczka po Malej Stranie. I mamy nadzieję, że zgodzicie się, że nie jest to w żadnym wypadku “mniejsze miasto”.
