Pokonanie bariery językowej

Chociaż wiele osób zakłada inaczej, bariera językowa w Czechach nie jest większa niż w innym europejskim kraju – tak naprawdę łatwiej jest się porozumieć w czeskich miastach niż w Hiszpanii czy we Włoszech. Kiedy upadła żelazna zasłona w roku 1989, niewiele osób w kraju mówiło po angielsku, ale taki stan rzeczy nie występuje obecnie. Większość czeskich pracowników w przemyśle turystycznym mówi obecnie po angielsku, jak prawie wszyscy młodzi Czesi.

Podobnie jak we wszystkich krajach nieanglojęzycznych, nie każdy mówi po angielsku, co może prowadzić do problemów w komunikacji. Tak dzieje się zazwyczaj gdy spotykasz kogoś po 40 roku zycia, kto pracuje jako sprzedawca czy obsługa klienta. Nie oczekuj, że ludzie Cię zrozumieją, a jeśli tak jest postaraj się zdobyć informację w inny sposób. Na przykład jeśli kupujesz bilet na pociąg po prostu napisz na kartce destynacje podróży oraz czas. Także jeśli mówisz po niemiecku może to być przydatne, szczególnie na południu, gdyż jest tam wielu austriackich turystów.

Język czeski jest jednym z języków słowiańskich i dlatego jest zbliżony do słowackiego lub polskiego, podobnie jak do języków innych krajów. Najtrudniejszą rzeczą w każdym języku słowiańskim jest zazwyczaj wymowa wyrazów. Tak naprawdę są one czasami tak trudne do wymówienia, że pierwsi misjonarze chrześcijańscy, Cyryl i Metody, przybyli do Europy wschodniej wynaleźli cały nowy alfabet, zawierający różne dźwięki słowiańskie. Nosi on nazwę cyrylica i wykorzystywany jest w krajach takich jak Serbia czy Rosja.

Czechy nie korzystają już z cyrylicy, a zamiast tego korzystają z rzymskiego alfabetu – tego samego, z którego korzysta większość świata. Istnieje jednak ciągle wiele znaków diakrytycznych – znaków ponad i pod literami – prowadzą one do wielu różnych dźwięków. Ostry akcent  (á, é, í, ó, ú, ý) oznacza, że zatrzymujesz sie na tej samogłosce; nie oznacza akcentowania, które zamiast tego spada na pierwszą sylabę. Litera c zawsze brzmi jak “ts” (jak w wyrazie “cats”). Mały akcent (háček) nad č, š lub ž sprawia, że brzmią odpowiednio jak “cz”, “sz” lub “ż”. Mały akcent nad literą ě sprawia, że brzmi jak “ę”.

Czeski język posiada jeden dźwięk, którego nie można znaleźć w żadnym innym języku na świecie i reprezentowany jest przez literę ř (jak w “Dokořán”). Brzmi on jak połączenie między “ż” i zwinięta literą “r”. Inną problematyczną literą jest ň, którą wymawia się jak “ń”  w kanionie. Są to litery często trudne do wyćwiczenia, więc powszechnie akceptowane jest, że turyści po prostu zastępują je głoskami “r” lub “n”.