Praga podczas panowania komunistycznego

Po wojnie Czechosłowacja została ponownie wolnym krajem, prowadzonym przez prezydenta Beneša do początku Zimnej Wojny. Zimna wojna doprowadziła wiele osób w Czechosłowacji do pragnienia wzorowania się na ideologii komunistycznej, co zaczęło zyskiwać popularność na terenach całego kraju. Po okresie jedynie kilku lat głosy komunistyczne stawały się coraz głośniejsze, do momentu aż w roku 1948 Beneš zrezygnował ze swojego stanowiska i pozwolił partii komunistycznej na przejęcie kontroli w kraju, z Klementem Gottwaldem przejmującym prezydenturę.

Kiedy Partia Komunistyczna przejęła władzę, 3,5 miliona etnicznych Niemców mieszkających w Czechosłowacji zostało siłą usuniętych z powrotem do Niemiec, pomimo faktu, iż ich przodkowie żyli w Czechosłowacji przez wiele pokoleń. W jednym z miejsc, gdzie tak się stało – Kraju Sudeckim – polityczne i społeczne konsekwencje tej ustawy są ciągle odczuwalne, z wieloma dyskusjami ciągle kwestionującymi legalność ustawy oraz idące za nią zasady etyczne.

Partia Komunistyczna była u władz przez 41 lat, od roku 1948 do 1989 i w tym okresie niewiele się wydarzyło w zakresie polityki w kraju. Prawie wszystkie prywatne własności zostały zabrane przez rząd, a wolność, którą cieszyło się wielu w zachodnich krajach została zabrana zwykłym obywatelom Czech. Kraj kontrolowany był poprzez manifest strachu, a ludzie bali się wypowiadać przeciwko tym, którzy rządzili nimi tą żelazną pięścią.

Jedyne wydarzenie, które miało miejsce w tym długim okresie rządów, a które zaszczepiło nadzieje w sercach Czechów, odbyło się w 1968 roku i znane jest jako Praska Wiosna. Zachęcał do niej prezydent Alexander Dubček, aby dać socjalizmowi “ludzką twarz” i spowodować, że wiele osób weźmie udział w zgromadzeniach i protestach na poparcie idei. Krótko po tym Dubček został wezwany do Moskwy, a kiedy powrócił wszystkie idee tego planu zostały zaprzepaszczone, jako że rosyjskie czołgi przejeżdżały przez ulice Pragi, aby zniszczyć wspierających tę politykę. Doprowadziło to również do usunięcia Dubčeka ze stanowiska, zastąpionego przez Gustava Husáka, który rządził w państwie w latach 70. i 80

Chociaż represje Praskiej Wiosny oznaczały, że publiczny ruch oporu został usunięty, ciągle kontynuował on swoją działalność w podziemiach. Pojawiła się grupa o nazwie Karta 77, która monitorowała system aż do upadku komunizmu.