Václav Havel

Václav Havel is een voormalig toneelschrijver en dissident, die uitgroeide tot de voorzitter van de natie Tsjecho-Slowakije toen het de overgang maakte naar een democratisch land met een vrije markteconomie.

Václav Havel was een kettingroker, had een vies uiterlijk en werd gezien als een rustige man. Om deze redenen werd hij ongeschikt geacht om Tsjecho-Slowakije uit de communistische heerschappij te leiden. Ten minste 20 jaar lang was hij sterk betrokken in de politiek en door zijn progressiviteit had hij regelmatig problemen met de autoriteiten. Ondanks dit bleef hij echter vechten voor de waarheid en een vrij Tsjecho-Slowakije.

Toen de Russen binnenvielen, werd hij gedwongen om zijn carrière als kunstenaar te stoppen en werd hij in plaats daarvan naar een brouwerij gezonden om te werken. Dit hield Havel’s artistieke neigingen echter niet tegen, en hij bleef doorgaan met het creëren van werken die de leugens en het bedrog van de communisten aan de kaak stelden. Hij werkte ook voor een aantal illegale publicaties, protesteerde tegen aanhangers met zijn haat tegen het totalitaire regime en deed een beroep op de leiders van het land om eerlijker met hun zaken om te gaan. Deze beroepen op de hogere echelons van de communistische heersers werden echter niet opgevolgd; in plaats daarvan werd hij voor vier jaar in de gevangenis gezet voor het helpen vinden van Charter 77.

In 1989 was het duidelijk dat het communisme op het punt stond in te storten. Op dat moment richtten vele Tsjechen die snakten naar verandering zich tot Havel, die was veranderd in een leidend figuur in de strijd voor politieke hervormingen. In deze tijd toonde hij ook een grote mate van moraal en talent voor politiek, meestal door middel van notities die hij in zijn gevangeniscel had geproduceerd.

Helaas overleed Václav Havel  op 18 december 2011 na een lange strijd tegen een ziekte.

Havel’s erfenis

Het is misschien verrassend om te zien dat Václav Havel een veel complexere reputatie heeft in de Tsjechische Republiek dan in het buitenland. Terwijl hij bijna overal wordt gerespecteerd, wordt hij niet gezien als het geweten van de natie, zoals dat in het buitenland het geval is.

Eén van de meest onthullende interviews waaraan hij ooit heeft deelgenomen, vond plaats in 2009, toen hij werd gevraagd om te evalueren hoe goed de leiders van de Fluwelen Revolutie het hadden gedaan in het bereiken van hun doelen van 1989. Hoewel hij zei dat de meeste doelen waren bereikt, was hij kritisch over de kleine partij politiek die het politieke systeem in het land domineerde en beschuldigde deze voor het tegenhouden van een terugkeer van een maatschappelijk middenveld.

Havel laat ook een literaire erfenis achter. Toen er een einde kwam aan zijn politieke carrière  begon hij opnieuw te schrijven. Eén van zijn laatste werken was een toneelstuk genaamd “Leaving”, waarin hij de spot drijft met de ijdelheid van politici in Centraal-Europa. Hij schreef ook een autobiografie getiteld “To the Castle and Bach”, en binnenkort komt er een film uit gebaseerd op Georges-Marc Benamou’s boek genaamd “The Ghost of Munich”.