De Tweede Wereldoorlog en Verder
Groeiende spanning tussen de Slowaakse en Tsjechische meerderheid en de grote Duitse minderheid van het land bereikte zijn hoogtepunt toen Hitler in 1938 het bevel gaf tot zelfbeschikking voor de Duitssprekende mensen van Tsjecho-Slowakije. Om Hitler tevreden te stellen stonden Frankrijk en Groot-Brittannië de grensgebieden van het land af. In maart van 1939, na het overtuigen van Slowaakse nationalisten om zich terug te trekken van een bijna fascistische. zogenaamd onafhankelijke ‘Slowaakse Staat’, Hitler veranderde de rest van het land in het ‘protectoraat Bohemen-Moravië‘, of Groot-Duitsland. Zes lange jaren van gewelddadig gezag volgden, voordat Russische troepen de stad bevrijdde in mei van 1945.
tijdens de parlementsverkiezingen van 1946 kreeg de Communistische Partij bijna 40% van de stemmen. Edvard Beneš, de, vooroorlogse, niet communistische president, werd nogmaals verkozen en vroeg de veteraan leider van de communisten, Klement Gottwald, om een coalitieregering op te zetten. In 1948, stapte verschillende niet communistische politici op om te protesteren tegen zijn beleid. Hierna vulde Gottwald de regering met zijn supporters. Nadat Jan Masaryk (zoon van Tomáš), de geliefde niet communistische minister van Buitenlandse Zaken, dood aangetroffen werd onder het raam van zijn kantoor in het ministerie van Buitenlandse Zaken, gingen de geruchten rond dat hij het slachtoffer was geworden van defenestratie.
Als de nieuwe heerser stelde Gottwald een 5 jarig economisch plan op, onderdrukte hij de priesters en elimineerde hij zijn tegenstanders zowel binnen als buiten zijn partij. Velen werden vermoord en er duizenden werden er gearresteerd. Schijnrechtszittingen werden uitgevoerd onder Antonín Novotný, terwijl boeren collectieven in geduwd werden.
De `Praagse Lente’ van 1968 was van korte duur. Het was een poging tot hervorming van de communisten, die werden geleid door Alexander Dubček (een Slowaak) om het systeem te veranderen en een socialistische staat op te zetten met een ‘menselijk gezicht’. Dit slaagde niet en werd de kop ingedrukt door Sovjet tanks die in augustus door het land denderden. In de volgende twee decennia kwamen harde communisten weer aan de macht, ze kochten de populatie om door winkels te bevoorraden met consumenten artikelen, hoewel van lage kwaliteit. De paar overgebleven dissidenten, onder wie de toneelschrijver Václav Havel, ondergingen routine vervolging en intimidatie.
