Overkomen van de taalbarrière
Hoewel veel mensen daar anders over denken, is de taalbarrière in de Tsjechische Republiek niet groter dan in enig ander Europees land – het is in de meeste Tsjechische steden zelfs makkelijker om te communiceren dan in Spanje of Italië. Toen het IJzeren Gordijn in 1989 viel, waren er niet veel Engelssprekenden in het land, maar dit is niet langer het geval. De meeste Tsjechen die in de toeristische sector werken, spreken nu Engels, net als bijna alle jonge Tsjechen.
Net als in elk ander land waar ze geen Engels spreken, kan niet iedereen Engels, en dit kan leiden tot problemen in de communicatie. Dit zal meestal het geval zijn wanneer je iemand boven de 40 ontmoet, die werkt als kantoormedewerker of in de klantenservice. Verwacht niet dat mensen je begrijpen en, als ze dat niet doen, bedenk dan een andere manier om uit te leggen wat je wilt. Bijvoorbeeld, als je een treinkaartje wilt kopen, schrijf dan de bestemming en de tijd op een stukje papier. Ook als je toevallig een beetje Duits spreekt, kan dat handig zijn, vooral in het zuiden, daar hier tal van Oostenrijkse toeristen zijn.
De Tsjechische taal maakt deel uit van de Slavische talen en is dus nauw verwant met die van Slowakije en Polen, evenals andere landen. Het uitspreken van woorden is meestal het moeilijkste aan een Slavische taal. Soms zijn ze zo moeilijk uit te spreken dat toen de eerste christelijke missionarissen, genaamd Cyrillus en Methodius, naar Oost-Europa kwamen, zij een heel nieuw alfabet bedachten met de verschillende Slavische klanken. Dit wordt het Cyrillische alfabet genoemd en wordt nog steeds gebruikt in landen als Servië en Rusland.
De Tsjechische Republiek maakt nu geen gebruik meer van het Cyrillische alfabet en gebruikt in plaats daarvan het Romeinse alfabet – hetzelfde alfabet dat door de meerderheid van de wereld wordt gebruikt. Er zijn echter nog tal van diakritische tekens – tekens boven woorden en letters – en deze leiden tot veel verschillende klanken. Een accent aigu (á, é, í, ó, ú, ý) betekent dat je die klinker langer aanhoudt, het wordt niet bedoeld om iets te benadrukken, in plaats daarvan valt deze op de eerste lettergreep. De letter C klinkt altijd als “ts” (zoals in “trots”). Het kleine accent (háček) boven de č, š, of ž laat het klinken als “ch”, “sh”, of “zh” (zoals in “jam”). Het kleine accent op de ě laat het klinken als “yeh.”
De Tsjechische taal heeft één klank dat in geen enkele andere taal ter wereld wordt gevonden, en dit wordt weergegeven door de letter ř (as in “Dokořán”). Deze klank ligt tussen “zh” en een rollende “r”. Een andere potentieel lastige letter is ň, die wordt uitgesproken als ‘ny’ in canyon. Deze klanken zijn vaak moeilijk uit te spreken, dus het is geen probleem als buitenlanders deze simpelweg vervangen door “r” of “n” klanken.
