Η Βελούδινη Επανάσταση 1989
Μία από τις πιο σπουδαίες χρονιές στην ιστορία, από την οπτική των ανθρώπων της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, είναι αναμφισβήτητα το 1989. Οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις ανατρέπονταν η μια μετά την άλλη, το Τείχος του Βερολίνου είχε πέσει και αυτό με αποτέλεσμα την ενοποίηση της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας για να σχηματίσουν το σημερινό κράτος της Γερμανίας. Καθώς συνέβαιναν όλα αυτά, η κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας παρακολουθούσε την κατάσταση με νευρικότητα, γνωρίζοντας ότι η χώρα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το επόμενο κράτος που θα εμπλεκόταν σ’ αυτή την σαρωτική επανάσταση.
Στο εσωτερικό της Τσεχοσλοβακίας υπήρχε μια αίσθηση ενθουσιασμού αλλά και ανησυχίας, καθώς οι άνθρωποι επιθυμούσαν να δουν μια αντικατάσταση της κυβέρνησής τους, αλλά συγχρόνως ανησυχούσαν για το πως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτή η αλλαγή εξουσίας. Τα πρώτα σημάδια της αλλαγής φάνηκαν την 17η Νοεμβρίου του 1989 και ήταν τότε που όλοι κατάλαβαν πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα. Την ημέρα εκείνη το Κομμουνιστικό Κίνημα της Νεολαίας οργάνωσε μια διαδήλωση στην πόλη της Πράγας σε μνήμη όσων είχαν σκοτωθεί από τους Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – μια διαδήλωση που κατεστάλη με βίαιο τρόπο από την αστυνομία, με αποτέλεσμα έναν μεγάλο αριθμό συλλήψεων και τραυματισμών των διαδηλωτών.
Αυτή ήταν η στιγμή που κινητοποίησε τον λαό της Τσεχοσλοβακίας να πάρει την τύχη του στα χέρια του. Ο θυμός εκδηλώθηκε όχι με τυχαίες πράξεις βίας, αλλά με μια σειρά από μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον της κατεστημένης κυβέρνησης – με την μεγαλύτερη διαδήλωση στην πόλη Λέτνα όπου συμμετείχαν πάνω από 750.000 άνθρωποι. Ο καθοδηγητής στις τάξεις των διαδηλωτών ήταν ένας άντρας με το όνομα Χάβελ, ο οποίος μαζί με άλλους, έκανε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και τελικά πέτυχε την παραίτησή της στις 3 Δεκεμβρίου του 1989. Αμέσως μετά, σχηματίστηκε μια «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης» η οποία αποτελείτο από έναν αριθμό διαφόρων πολιτικών κομμάτων με τον Χάβελ ως εκλεγμένο αρχηγό.
Εξ αιτίας του ειρηνικού τρόπου με τον οποίο η Τσεχοσλοβακία κατάφερε να επιτύχει αυτές τις εξελίξεις, η αλλαγή αυτή έγινε γνωστή ως η Βελούδινη Επανάσταση. Όμως, υπήρχαν ακόμα προβλήματα που εξακολουθούσαν να υφίστανται στο εσωτερικό της χώρας, ιδίως στο ανατολικό κομμάτι – στη Σλοβακία – όπου υπήρχε αυξανόμενος θυμός με την εξουσία και το χρήμα που ήταν συγκεντρωμένα στο δυτικό μέρος της χώρας. Αυτό το πρόβλημα έφτασε στο αποκορύφωμά του το 1993, όταν η χώρα τελικά αποφάσισε να χωριστεί με την δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών της Σλοβακίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Η Πράγα Μετά τη Βελούδινη Επανάσταση
Όπως και με κάθε πόλη στον κόσμο, η Πράγα έχει υποστεί τεράστιες αλλαγές από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μια από τις πιο σπουδαίες πτυχές της πρόσφατης ιστορίας της Τσεχικής Δημοκρατίας στο σύνολό της είναι το γεγονός ότι η χώρα έχει εδραιωθεί ως σημαντικό μέλος σε μερικά από τα μεγαλύτερα όργανα του κόσμου, με την Πράγα να βρίσκεται στο επίκεντρο. Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στα οποία η Τσεχία έγινε μέλος το 1999 και το 2004 αντίστοιχα.
Πολιτικά η κατάσταση είναι εξαιρετικά σταθερή και η δημοκρατία επικρατεί τόσο στην πόλη όσο και στην χώρα στο σύνολό της. Η υποστήριξη των πολιτών κατανέμεται σε δύο κύρια κόμματα – το Δημοκρατικό Κόμμα των Πολιτών και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα – κανένα από τα οποία δεν έχει καταφέρει ακόμα να επικρατήσει στο πολιτικό σύστημα, αφού η υποστήριξη και στα δύο είναι σχεδόν παρόμοια. Το πρόβλημα αυτό έχει όμως τακτοποιηθεί σε κάποιο βαθμό, με μια κυβέρνηση συνασπισμού η οποία εξελέγη το 2010, με τον Βάτσλαβ Κλάους να εκτελεί χρέη προέδρου της χώρας.
Η πόλη της Πράγας είναι τώρα μια πόλη γεμάτη ζωντάνια και ευημερία όπου κυριαρχεί μια αίσθηση επιτυχίας για όλα όσα επιτεύχθηκαν στο παρελθόν. Αναμνήσεις από την περίοδο πριν από την Βελούδινη Επανάσταση εξακολουθούν να είναι ζωντανές στη μνήμη πολλών ανθρώπων αφού αυτή είναι μια περίοδος που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
