Drugi svjetski rat i dalje
Nagomilavanje tenzija između slovačke i češke većine i značajne njemačke manjine u zemlji dostiglo je vrhunac kada je tokom 1938. Hitler naredio samoopredjeljenje njemačkom govornom području Čehoslovačke. Da bi smirile Hitlera, Francuska i Britanija su se odrekle graničnih područja zemlje. U martu 1939., nakon što je uvjerio slovačke nacionaliste da se povuku i formiraju gotovo fašističku, naizgled nezavisnu ‘Slovačku državu’, Hitler je transformisao ostatak zemlje u ‘Protektorat Češke Moravske’, ili Veliku Njemačku. Usledilo je šest dugih godina nasilne vladavine pre nego što su ruske trupe oslobodile grad u maju 1945.
Na parlamentarnim izborima 1946. Komunistička partija je osvojila skoro 40% glasova. Edvard Beneš, predratni nekomunistički predsjednik, ponovo je izabran i tražio je od veteranskog vođe komunista Klementa Gottwalda da sastavi koalicionu vladu. Godine 1948. brojni nekomunistički političari dali su ostavke protestujući protiv njegove politike. U ovom trenutku, Gottwald je napunio vladu svojim pristalicama. Nakon što je Jan Masaryk (Tomašev sin), omiljeni nekomunistički ministar vanjskih poslova, otkriven mrtav ispod prozora svoje kancelarije u ministarstvu vanjskih poslova, širile su se glasine da je bio žrtva defenestracije.
Kao novi vladar, Gottwald je zacrtao petogodišnji ekonomski program, potisnuo sveštenstvo i eliminisao svoje protivnike unutar i izvan svoje stranke; mnogi su ubijeni, a 1000 ih je uhapšeno. Izložbeni ogledi su izvedeni pod Antonínom Novotnim, dok su farmeri gurani u kolektive.
‘Praško proljeće’ 1968. bilo je kratkog vijeka. Bio je to napor reformskih komunista, na čelu sa Aleksandrom Dubčekom (Slovak), da promijene sistem i proizvedu socijalističku državu ‘s ljudskim licem’. To nije uspjelo i spriječili su ga sovjetski tenkovi koji su jurili po cijeloj zemlji tokom avgusta. Tokom naredne 2 decenije, ponovo uspostavljeni tvrdokorni komunisti su bili na vlasti, podmićujući stanovništvo pakujući police prodavnica potrošačkim artiklima, iako niskog kvaliteta. Nekoliko preostalih disidenata, među njima i dramaturg Václav Havel , bili su podvrgnuti rutinskom progonu i maltretiranju.
